 |
| Nasıl “İyi Endüstri Mühendisi” Olunur? |
Endüstri Mühendisliği mesleğine “felsefik” bir yaklaşım getirilmiş uzun bir yazı. Ancak dikkatlice okununca çok önemli bazı hususların altının çizildiği görülecektir. Yazının kaleme alınmasından 15 yıldan fazla zaman geçmesine rağmen bazı “vurgulamaların” hala devam ettiğini fark ediyoruz.
Endüstri Mühendisliği Mezunları'nın işlevi ve başarı ölçütleri konusunda farklı görüşler olabilir ancak genel olarak, Endüstri Mühendisliği Mezunları, üretim ve yönetim sistemlerinde etkin ve verimli kullanımı hedefleyen çalışmalar yürütür. Bu çalışmaları yaparken, sosyal bilimler, bilgisayar bilimleri, temel bilimler, yönetim bilimleri ve çağdaş iletişim becerileri gibi farklı alanlarda yetkinlikler edinir. Endüstri Mühendisliği Mezunları, üretim ve hizmet sektörlerinde yer alan bütünleşik sistemlerin incelenmesi, planlaması, örgütlenmesi, yürütülmesi, denetlenmesi ve geliştirilmesi görevlerini yerine getirirken, sistemleri daha insanca, daha az yorucu, daha güvenilir, daha az maliyetli, daha kaliteli, daha az stoklu, daha az arızalı ve daha ekonomik hale getirmeyi hedeflerler.
Endüstri Mühendisliği Mezunları, işletmelerde çalıştıkları sırada, teknolojik gelişmeleri takip eder ve uygun şekilde uygularlar. Ayrıca, işletmelerin verimliliğini ve etkinliğini arttırmak için, süreçleri iyileştirme çalışmaları yapar ve bu süreçleri optimize etmeyi hedeflerler. Endüstri Mühendisliği Mezunları, ürün ve hizmetlerin üretimine yönelik süreçleri iyileştirir ve bu süreçleri sürekli olarak geliştirirler.
Endüstri Mühendisliği Mezunları, aynı zamanda müşteri ihtiyaçlarını anlamaya yönelik çalışmalar yaparak, ürün ve hizmetlerin kalitesini ve müşteri memnuniyetini arttırmayı hedeflerler. Ayrıca, Endüstri Mühendisliği Mezunları, üretim sistemlerini ve üretim süreçlerini yönetir ve bu sistemlerin performansını izlerler. Endüstri Mühendisliği Mezunları, ayrıca ürün ve hizmetlerin tasarımı, geliştirilmesi ve üretimi ile ilgili çalışmalar yapar ve bunları gerçekleştirirler. Bu meslekte başarılı olmak için, Endüstri Mühendisliği Mezunlarının işletmelerin gereksinimlerini anlamaya yönelik yetkinliklerine sahip olmaları gerekir.
Aynı zamanda, üretim sistemlerinin çevre ve insan sağlığına etkilerini değerlendirir ve çevre dostu üretim sistemleri geliştirmeyi hedeflerler. Bu meslekte başarılı olmak için, Endüstri Mühendisliği Mezunlarının, üretim sistemlerinde insan sağlığı ve çevreye duyarlı olmaları gerekir. Ayrıca, Endüstri Mühendisliği Mezunları, müşteri ve çalışanların gereksinimlerini anlamaya yönelik çalışmalar yapar ve bu gereksinimleri karşılamayı hedeflerler. Bu meslekte başarılı olmak için, Endüstri Mühendisliği Mezunlarının, insan ilişkilerinde yetkin olmaları ve iletişim becerilerine sahip olmaları gerekir.
Teori ve Pratik Nedir; Bunlar Arasındaki İlişki Nedir?
Teori ve pratik arasındaki ilişki, genellikle bilim ve uygulama arasındaki ilişki olarak tanımlanır. Teori, bilimin kuramsal yapısını oluşturan ve doğayı açıklamaya çalışan kavramlar ve ilkelerdir. Pratik ise, teorik bilgilerin uygulanması ve bunların hayatımızdaki anlamının incelenmesidir.
Bu ilişki, teorik bilgilerin pratikte nasıl kullanılabileceğini araştırır ve bunların uygulamada ne tür sonuçlarının olacağını değerlendirir. Örneğin, fizikteki kuralların, makine tasarımında nasıl kullanılabileceği gibi.
Teori ve pratik arasındaki ilişki, aynı zamanda bilgiye nasıl ulaşılacağını da belirler. Aristo’ya göre, tümevarım yöntemi ile evrensel genellemelere ulaşılır ve bu yöntem, tecrübe sonucunda algılanan olgulardan hareket edilerek yapılır. Bu, bilimde bugün de kabul edilen bir yöntemdir.
Aristo ayrıca, teoria (kuramsal bilgi), poiesis (üretim bilgisi veya teknoloji) ve praxis (normatif bilgi, yani değerlerle yüklü kavramlar ve bunların yarattığı problemler) olmak üzere üç farklı epistemik alan tanımlar. Bu ayrımın günümüzde de geçerliliği söz konusudur.
Yunan bilim anlayışında ise, teknoloji doğal yapıyı bozmadan, doğanın sunduğu olanaklardan yararlanmayı hedefler. Bu, insanın doğa ile işbirliği içinde doğanın davranışını yönlendirip, doğayı muhafaza ederken kendi ihtiyaçlarını karşılamayı amaçlar. Örneğin, akan suyun gücünü değirmen taşını çevirmeye yararlandırmak gibi.
Sonuç olarak, teori ve pratik arasındaki ilişki, bilim ve uygulama arasındaki ilişkiyi araştırır ve bu ilişki, bilgiye nasıl ulaşılacağını da belirler. Bu ilişki aynı zamanda, teorik bilgilerin pratikte nasıl kullanılabileceğini araştırır ve bunların uygulamada ne tür sonuçlarının olacağını değerlendirir. Bu ilişki, ayrıca bilim ve teknolojinin amacının doğayı açıklamak ve evrenin amacını anlamaya çalışmak olduğunu vurgular ve bunun için de tecrübe sonucunda algılanan olgulardan hareket edilir. Bu, teorik bilgilerin pratikte nasıl kullanılabileceğini araştırmak ve bunların uygulamada ne tür sonuçlarının olacağını değerlendirmek için önemlidir.
Bu ilişki ayrıca, teknolojinin doğal yapıyı bozmadan doğanın sunduğu olanaklardan yararlanmayı amaçlayan bir bilgi alanı olduğunu vurgular. Bu, insanın doğa ile işbirliği içinde doğanın davranışını yönlendirip, doğayı muhafaza ederken kendi ihtiyaçlarını karşılamayı hedefler.
Teori ve pratik arasındaki ilişki, ayrıca bilim ve teknolojinin, evrenin amacını anlamaya çalışırken teleolojik bir yaklaşım benimsemesine de işaret eder. Bu yaklaşımda, bir fenomeni anlayabilmek için onun hizmet ettiği amaçların araştırılması gerekir.
Teori ve pratik arasındaki ilişki, ayrıca bilim ve teknolojinin, tümevarım yöntemini kullanarak evrensel genellemelere ulaşmayı hedeflediğini de vurgular. Bu yöntem, tecrübe sonucunda algılanan olgulardan hareket edilerek yapılır ve bu, bilgiye nasıl ulaşılacağını da belirler.
Sonuç olarak, teori ve pratik arasındaki ilişki, bilim ve uygulama arasındaki ilişkiyi araştırır ve bu ilişki, bilgiye nasıl ulaşılacağını da belirler. Bu ilişki, ayrıca teorik bilgilerin pratikte nasıl kullanılabileceğini araştırır ve bunların uygulamada ne tür sonuçlarının olacağını değerlendirir. Bu ilişki, bilim ve teknolojinin doğayı açıklamaya ve evrenin amacını anlamaya çalıştığını vurgular ve bunun için de teleolojik bir yaklaşım ve tümevarım yöntemini kullanır.
Teori ve pratik arasındaki ilişki, genellikle bilim ve uygulama arasındaki ilişki olarak tanımlanır. Bu ilişki, teorik bilgilerin pratikte nasıl kullanılabileceğini araştırır ve bunların uygulamada ne tür sonuçlarının olacağını değerlendirir.
Teori, bilimin kuramsal yapısını oluşturan ve doğayı açıklamaya çalışan kavramlar ve ilkelerdir. Pratik ise, teorik bilgilerin uygulanması ve bunların hayatımızdaki anlamının incelenmesidir. Örneğin, fizikteki kuralların, makine tasarımında nasıl kullanılabileceği gibi.
Bu ilişki, aynı zamanda bilgiye nasıl ulaşılacağını da belirler. Örneğin, Aristo’ya göre tümevarım yöntemi ile evrensel genellemelere ulaşılır ve bu yöntem, tecrübe sonucunda algılanan olgulardan hareket edilerek yapılır. Bu, bilimde bugün de kabul edilen bir yöntemdir.
Aristo ayrıca, teoria (kuramsal bilgi), poiesis (üretim bilgisi veya teknoloji) ve praxis (normatif bilgi, yani değerlerle yüklü kavramlar ve bunların yarattığı problemler) olmak üzere üç farklı epistemik alan tanımlar. Bu ayrımın günümüzde de geçerliliği söz konusudur.
Yunan bilim anlayışında ise, teknolojinin amacı doğal yapıyı bozmadan, doğanın sunduğu olanaklardan yararlanmayı hedefler. Bu, insanın doğa ile işbirliği içinde doğanın davranışını yönlendirip, doğayı muhafaza ederken kendi ihtiyaçlarını karşılamayı amaçlar.
Teori ve pratik arasındaki ilişki, ayrıca bilim ve teknolojinin, evrenin amacını anlamaya çalışırken teleolojik bir yaklaşım benimsemesine de işaret eder. Bu ilişki, ayrıca bilim ve teknolojinin tümevarım yöntemini kullanarak evrensel genellemelere ulaşmayı hedeflediğini de vurgular.
Bu ilişki, ayrıca bilgiye nasıl ulaşılacağını da belirler ve teorik bilgilerin pratikte nasıl kullanılabileceğini araştırır ve bunların uygulamada ne tür sonuçlarının olacağını değerlendirir. Bu ilişki, bilim ve teknolojinin doğayı açıklamaya ve evrenin amacını anlamaya çalıştığını vurgular ve bunun için de teleolojik bir yaklaşım ve tümevarım yöntemini kullanır.
Sonuç olarak, teori ve pratik arasındaki ilişki, bilim ve uygulama arasındaki ilişkiyi araştırır ve bu ilişki, bilgiye nasıl ulaşılacağını da belirler. Bu ilişki, ayrıca teorik bilgilerin pratikte nasıl kullanılabileceğini araştırır ve bunların uygulamada ne tür sonuçlarının olacağını değerlendirir.
Bilimin Yükselişi Neyi Değiştirdi?
Aydınlanma Çağı olarak da bilinen Aydınlanma, Avrupa tarihinde 18. yüzyılda gerçekleşen ve genellikle Avrupa tarihinin en parlak yüzyılı olarak kabul edilen bir dönemdi. Newton yasalarının insan aklının kutsal olana karşı mutlak ve nihai üstünlüğünü ilan ettiği bir dönem olan modernitenin tam çiçeklenmesini işaret ediyordu.
. Sonuç olarak moderniteye hayat veren Aydınlanma hareketi, aydınlanma projesi olarak biliniyordu. Aydınlanma döneminde deneysel bilimin yükselişi felsefe üzerinde doğrudan bir etkiye sahipti. Metafiziğin iki ana dalından biri olan epistemoloji, büyük ölçüde bilimsel metodoloji problemlerine indirgenmişti.
Bu dönemdeki en önemli gelişme, 19. yüzyıldan itibaren teknolojinin büyük bir güç olarak ortaya çıkmasına neden olan uygulamalı bilimlerin yükselişi ve buna bağlı olarak sosyal pratikle ilgili alanın daralmasıdır. Günümüzde de hâkim olan pozitivist bilim anlayışı,
bilimin seçimlerden ve değer yargılarından etkilenmeyen nesnel bir platformda gerçekleştiğini iddia eder. Bu şekilde pozitivizm, Yunanlılar tarafından tanımlandığı şekliyle teori ve pratik arasındaki ayrımı korumaya çalışıyor gibi görünmektedir. Ancak durum bundan daha karmaşıktır. Bir kişi için,
teknolojik gelişmeler geçmişle kıyaslamanın o kadar ötesinde ki, yapılan teknolojik seçimler toplumsal pratik üzerinde derin bir etkiye sahip. Başka bir deyişle, pratik alanla ilgili seçimler giderek pratik alanın dışında ve genellikle sözde bilimsel mülahazalarla yapılıyor.
teori ve pratik ayrımını, teorinin pratik alana bir istilası olarak maskelemek. Ancak uygulamalı bilimlerin yükselişi, pozitivizmin iddia ettiği bilimsel nesnelliğin doğrulanabilir yanını terk etmemiştir. Değer yargılarını bilim alanının dışında tutmanın mümkün olmadığını günümüzde görmek kolaydır. eğer durum buysa
Nesnellik de pozitivizmin iddia ettiği gibi insandan ve toplumsal pratikten bağımsız olmayıp, toplumun değer ve pratiklerini yansıtır. Bu anlamda pozitivizmin korumaya çalıştığı teori ve pratik ayrımının pratik alanda giderek bulanıklaştığı söylenebilir.
Bu Makaleyi Oy Ver!